Οι έρωτες του Βιντσέντζο Μπελίνι (Vincenzo Bellini 1801-1835)

Γεννήθηκε από μια οικογένεια μουσικών, η οποία είχε ρίξει όλο το βάρος της ανατροφής της στον μικρό Μπελίνι. Μικρό παιδί ακόμα ο Βιντσέντζο συνόδευε τον πατέρα του στην εκκλησία, για να τον παρακολουθεί να παίζει το αρμόνιο τις Κυριακές. Ο πατέρας του επίσης τον έμαθε να παίζει και πιάνο. Στην Κατάνια της Σικελίας που ζούσε η οικογένεια Μπελίνι δεν υπήρχαν αξιόλογα μουσικά σχολεία, κι έτσι ο πατέρας του αποφάσισε να τον στείλει αρχικά στη Νάπολη και στην συνέχεια στο Μιλάνο ώστε να μορφωθεί μουσικά.

Ήταν Ιούνιος του 1819, όταν ο Μπελίνι έφθανε στη Νάπολη στην οποία θα ζούσε τον πρώτο του έρωτα, αλλά θα συνέθετε και την πρώτη μεγάλη μελωδία. Εκεί ο Μπελίνι φοιτούσε στο Ωδείο του Αγίου Σεβαστιανού και καθώς τα οικονομικά της οικογενείας του δεν ήταν και στην καλύτερη κατάσταση, αποφάσισε να τους απαλλάξει από κάποια έξοδά του, κάνοντας ιδιαίτερα μαθήματα σε μια κοπέλα με το όνομα Μανταλένα. Εκείνη την εποχή ήταν που ο Μπελίνι συνέθεσε την πρώτη του όπερα «Μπιάνκα», η οποία παρουσιάσθηκε για πρώτη φορά, σημειώνοντας μεγάλη επιτυχία.

Ωστόσο η οικογένεια της Μανταλένας ήθελε να τον απομακρύνει, καθώς γνώριζε ότι δεν ήταν πλούσιος. Η ίδια τον αγαπούσε και του έστελνε μάλιστα και ποιήματα πλούσια συναισθηματικά, που ο Μπελίνι μελοποιούσε. Δύο φορές την ζήτησε σε γάμος και δύο φορές οι γονείς της Μανταλένας του αρνήθηκαν. Ο Μπελίνι πείσμωσε τόσο, που αποφάσισε να κατακτήσει την δόξα και τον πλούτο που αυτή έφερνε φεύγοντας για το Μιλάνο. Εκεί συνέθεσε πολύ γρήγορα το λιμπρέτο του «Πειρατή». Το βράδυ της πρώτης παράστασης στο θέατρο έτυχε να βρίσκεται και ο Ροσίνι ο οποίος στο τέλος ενθουσιασμένος φώναξε: «Μπράβο αγόρι μου. Από εκεί που αρχίζεις εσύ, οι άλλοι τελειώνουν!».

Η επιτυχία εξαπλώθηκε γρήγορα σε όλη την Ιταλία, τόσο που αυτή την φορά οι γονείς της Μανταλένα πρότειναν στον Μπελίνι να παντρευτεί την κόρη τους. Πικραμένος ο Μπελίνι από το γεγονός ότι τον έκριναν όχι για τον χαρακτήρα του, αλλά για τα πλούτη του, τους έγραψε «πολύ αργά». Επειδή αγαπούσε όμως την Μανταλένα, έγραψε και σε εκείνη ένα γράμμα λέγοντας «Δεν θα παντρευτώ ποτέ άλλη γυναίκα. Θα ζήσω με τα μελοδράματά μου».

Ο Μπελίνι όμως μετά από λίγους μήνες, συναντά μια άλλη γυναίκα, την Τζιουντίττα Καντόν, η οποία κυριολεκτικά μπήκε στην ζωή του και τον συνεπήρε. Η μορφή της Μανταλένας σταδιακά εξαφανίζονταν. Ο Μπελίνι τότε ήταν που συνέθεσε την όπερα «Στρανιέρα» (ξένη), αφιερωμένη στην ξένη που μπήκε δυναμικά στην ζωή του. Η «Στρανιέρα» όμως δεν πήγε τόσο καλά όσο ο «Πειρατής». Ο Μπελίνι έγραψε άλλη όπερα την «Ζαΐρα» που και αυτή όμως απέτυχε παταγωδώς. Μια ασθένεια στο μεταξύ τον έστειλε στο κρεβάτι μακριά από τις συναισθηματικές του περιπέτειες. Εκεί στην ησυχία ο Μπελίνι συνέθεσε αρχικά τον «Υπνοβάτη» και αμέσως μετά τη «Νόρμα», το μεγαλύτερό του έργο, που γνώρισε τεράστια επιτυχία! Στο μεταξύ η Τζιουντίττα που τον ζήλευε μετά μανίας του δημιουργούσε συνεχώς προβλήματα. Έτσι ο Μπελίνι στην προσπάθειά του να συνθέσει μια νέα «Νόρμα», απαιτώντας ησυχία στην ζωή του, την χώρισε.

Αργότερα ο Μπελίνι θα αναχωρήσει για το Λονδίνο, όπου θα γνωρίσει την τραγουδίστρια Μαλιμπράν. Ο Μπελίνι την έκανε δική του μούσα, καθώς υπήρξε η βασική ερμηνεύτριά του. Κι αυτός ο έρωτας όμως δεν κράτησε για πολύ, καθώς ο Μπελίνι θα αναχωρήσει το 1834 για το Παρίσι. Την ημέρα του ταξιδιού του έλαβε και τα άσχημα νέα πως η Μανταλένα πέθανε στη Νάπολη.

Στο Παρίσι ο Μπελίνι έγραψε το «Πουριτανοί» και είχε κερδίσει την αγάπη τόσο του Ροσίνι που τον προστάτευε όσο και του Σοπέν που τον λάτρευε.

Τον Σεπτέμβριο του 1835 ο Μπελίνι θα αρρωστήσει ξανά (δεν γνωρίζουμε αν ήταν από την ίδια ασθένεια). Αυτή την φορά η αρρώστια θα τον καταβάλλει και τελικά θα πεθάνει σε ηλικία μόλις 33 ετών. Η είδηση του θανάτου του ξάφνιασε όχι μόνο τους Ιταλούς αλλά και τους Γάλλους που τον είχαν γνωρίσει από κοντά.

Στην φωτογραφία το μνημείο του Μπελίνι στην Κατάνια της Σικελίας.